ای ساکن کوچه های

تنهایی بن بست ؟

منم غریبه ترین آشنا

یادت هست

اما  در قفسیم

خبر از دوست نداریم

دلتنگ دوستیم

ولی چاره نداریم

یاد آن روزی که یاری داشتیم

 این چنین خوار نبودیم ، اعتباری داشتیم

ای که ما را در زمستان دیده ای با پشت خم

 این زمستان را نبین ، ما هم بهاری داشتیم

مردی و نامردی،

 جنسیت سرش نمی شود

معرفت که نداشته باشی ،

نامردی .....

جایی وجود داره

به نام سیم آخر من

دقیقاً همون جام

بزنم بهش یا نه ........ !!!

این جملات ، به قول قدیمیا باید با آب طلا نوشت و

قاب کرد ای کاش فقط خوندن نباشه و یه خورده

عمل هم ......

منشی با عصبانیت از اتاق رئیسش اومد بیرون...

دوستش ازش پرسید چی شده ؟؟

 رئیس ازم پرسید امشب وقتت آزاده ؟؟

منم با لبخند جواب دادم ... بـــــــــــــــــله.

.

.

.

.

 بیشرف بهم 50 تا برگه داده واسه تایپ !!! ....

این داستانک زیبا را شاید خوانده باشید

ولی دوباره خواندن آن خالی از

لطف نیست ......

سی سخن از زرتشت.......

هیچ کس کامل نیست

اینگونه نگاه کنید ......

روزی مجنون از روی سجاده شخصی عبور کرد ،

مرد نماز را شکست و گفت :

مردک !  در حال راز و نیاز با خدا بودم

برای چه این رشته را بریدی ؟

مجنون لبخندی زد و گفت :

من عاشق بنده ای بودم و تو را ندیدم

تو عاشق خدا بودی

چطور مرا دیدی ؟ !!!

وقتی یکی از معجزات قرآن باعث مسلمان شدن

یک تیم تحقیقاتی ژاپنی می شود......

یک عمر قفس بست مسیر نفسم را

حالا که دری هست مرا بال و پری نیست

حالا که مقدر شده آرام بگیرم

سیلاب مرا برده و از من اثری نیست

بگذار که درها همگی بسته بمانند

 وقتی که نگاهی نگران پشت دری نیست....

غمگين مباش زيرا ...

نه وعدهٔ وصلم ده ، نه چارهٔ  کارم کن

من تشنهٔ آزارم ، خوارم کن و زارم کن

مستانه بزن بر سنگ ، پیمانهٔ عیشم را

وز اشک سحرگاهی،پیمانه گسارم کن

خونابهٔ دل تا کی ، در پرده کشم چون گل

از پرده برونم کِش ، رسوایِ دیارم کن

خاکِ من مجنون را ، در پای صبا افشان

دامانِ بیابان را ، مشکین زِغبارم کن

گر شادیِ دل خواهی ، آرام « قاصدک» بِستان

      ور خاطرِ من جویی،خون در دلِ زارم کُن

شبی از سوز دل گفتم قلم را

بیا بنویس غم های دلم را

قلم گفتا برو بیمار عاشق

ندارم طاقت این بار غم را

رفیق عشق چه غم دارد از نشیب و فراز ......

مرد جوانی از سقراط رمز موفقیت را پرسید که چیست .....

سر مشق های آب بابا ،

یادمان رفت !  

رسم نوشتن با قلم ها

یادمان رفت !  

شعر خدای مهربان را

حفظ کردیم اما ...

خدای مهربان را

یادمان رفت !

خوش به حال آسمون

که هر وقت دلش بگیره بی بهونهمی باره ،

..........

مکن  پنهان  ،  ز  خسارت  هویداست

که  شب  را تا  سحر  بیدار  بودی

تو  را  عشق  این  چنین  بر  باد  داده

مگر  از  زندگی  بیزار  بودی  ؟

  چشمم را به دنیایه نگاهت گره زدم تا .....

خوشا گاهی ز یاران یاد کردن

ز بند دل سخن آزاد کردن

سکوت راز داری را شکستن

شکوه عشق را فریاد کردن ....

شعری زیبا از زنده یاد حسین پناهی

مگسی را کشتم "

صداقت و وفا چیه ؟

یه خوابه !

زمانی  مست  غمی  که  از  غم

هیچ  نداری  مگر  بلور

از خدا خواستم  دردهای مرا بر طرف کند

خدا گفت :.....

میگن هر کی از عشق دوری کنه یه مرده است !!!

میگن ترس از عشق .... 

من این آه جگر سوز و

 دل پیمان شکن دارم

چرا از دیگری نالم

که درد از خویشتن دارم

از زمانهای دور کلبه مکانی برای

دل تنگیایی عشاق بوده

هر کدوم دلشون میگرفته میرفتن داخل کلبه و

تنهای شون رو  با دل و عقل خودشون

میریختن روی هم تا  ،

بلاخره مشخصِ که تو این وسط دل برنده میشد .

جای که آدم توش احساس راحتی و آرامش بکنه

براش بهترین جای دنیاست .

شاید بخاطره همین بوده که

وقتی کلبه ی میبینیم و یا میشنویم

اول بیاد دلمون می افتیم  ،

و یاد ...... ؟؟؟